Sytuacja taka może wynikać m.in. z dotychczasowych trudnych doświadczeń rodzinnych dziecka (np.rodzinne konflikty, autorytarny styl wychowania, rywalizacja z rodzeństwem itp.) ale także z jego aspektów osobowościowych, jak introwersja, neurotyczność, psychotyczność (odzwierciedlająca nonkonformistyczne tendencje osobowości, skłonność do łamania reguł czy zachowań sprzeciwiających się przyjętym normom społecznym). Może być również spowodowana konfliktami w społecznym otoczeniu dziecka (brak akceptacji wśród rówieśników, nieśmiałość, wrażliwość).
Ponadto, zauważasz, że dziecko posiada niskie poczucie własnej wartości, stało się niestabilne emocjonalnie, w jego zachowaniu dominuje ambiwalencja (często zmienia swoje decyzje), ma w sobie dużo lęku i złości, pojawiają się również zachowania typu acting-out (reakcje wybuchowe). Coraz częściej zamyka się w swoim pokoju, nie odbiera telefonów i samo do nikogo nie dzwoni, przestało chodzić na dodatkowe zajęcia, które do tej pory sprawiały mu radość, robi wszystko aby nie chodzić do szkoły (aż do całkowitego zaprzestania), przejawia lęki, obawy, zamartwianie się, branie wszystkiego do siebie, niezadowolenie i pesymizm. Pojawia się uczucie napięcia i brak zdolności do pracy równie dobrej, jak wcześniej. Czasami pogrąża się w smętnych rozmyślaniach, skarży się na znużenie, apatię, zmęczenie, pojawiające się trudności ze snem, pamięcią i koncentracją. Być może, jest to początek depresji.
Skonsultuj się z psychologiem, zanim sprawy wymkną się spod kontroli i zaczną pojawiać się destruktywne myśli i czyny (np. samookaleczenia).
Małgorzata M. Podniesińska, psycholog
psychologwroclaw.pl@gmail.com
www.psychologwroclaw.blogspot.com/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz